Het ontwerpen van een boerderijtuin is een uitdaging waar tuinontwerper Siem de Vlas met liefde zijn tanden inzet. Zo’n tuin moet opgaan in de omgeving, in dit geval het weidse Bildtse landschap. En ook niet onbelangrijk, de wensen van de bewoners moeten worden ingepast in het geheel.
Ben je benieuwd naar de wensen en de gedachte achter het ontwerp? En wat deze locatie je nog meer verrassends te bieden heeft?
Het wensenlijstje van de bewoners, de familie Nicolaij, zag er ongeveer zo uit:
- Organische vormgeving met een verwijzing naar het omliggende landschap.
- Uitnodigen tot een wandeling, met een afwisseling in ritme en jaargetijden.
- Beplanting bestand tegen zeewind.
- Zachte afscheiding langs de wegkant met verschillende soorten haagplanten, een vogelrijke, natuurlijke barrière.
- Parkeren in een ambiance die zakelijkheid uitstraalt.
- Visitekaartje langs de weg, in de stijl van het oude, klassieke ‘boerenspultsje’.
- Onderhoudsvriendelijk.
- De overgang van de tuin naar de omliggende boerderijen natuurlijk vloeiend.
Genoeg huiswerk voor onze tuinontwerper Siem de Vlas van Linum.
Het ontwerp
Siem: “Vroeger was dit een praktisch ‘boerenspultsje’. Die lijn heb ik doorgetrokken naar nu. De indeling is helder en efficiënt. Of je nu met de auto het erf oprijdt, met de fiets of wandelend, ieder vindt hier makkelijk zijn weg. In het landschappelijke heb ik gezocht naar een zachte overgang in contrast met de strak verkavelde landerijen. De slingerpaadjes in de tuin zijn een knipoog naar de Middelsee met zijn meanderende slinken en geulen.”
“Eigenlijk”, vervolgt Siem, “is deze tuin ook een reactie op al die zwaar betegelde tuinen van tegenwoordig” en die zijn hem ‘in griis’.
De start
In november 2016 zijn we begonnen met de aanleg van de borders en de grindpaden. Daarnaast hebben we de haag geplant.
De beplanting
Een half jaar verder. We schrijven mei 2017. Hovenier Geert-Jan en Jisk Nicolaij, de opdrachtgever, zijn druk bezig met het aanbrengen van de beplanting. “Gister waaiden we hier zowat weg”, vertelt Geert-Jan, “maar vandaag is het heerlijk.” Nicolaij voegt eraan toe dat hij op dit soort dagen weer beseft ‘op wat voor een paradijselijk plekje hij wel niet woont‘.
Ja, het wordt, maar dat is het eigenlijk al, een paradijsje langs de Elfstedenroute, precies daar waar het traject bestempeld wordt als de hel van het noorden. Dat mooie plekje, ervaar het zelf. De bewoners bieden wandelaars en fietsers namelijk een aangename verpozing met hun Rustpunt. De koffie aan de Súdhoekstermiddelweg 13, Vrouwenparochie is altijd bijna klaar. En, mocht er ooit weer een Elfstedentocht komen, dan is er vast ook chocolademelk.
Voor nu vertrouwen we op een mooie zomer, gevuld met groei en bloei. We komen vast nog eens terug om daarvan foto’s te maken.